Bir varmış bir yokmuÅŸ… Öğretmenler

Ödevlerini yapmadıklarında ,söz dinlemeyip kurallara uymadıklarında kızıyorum onlara… Bu dersleri öğrenmeleri gerekli müfredat bunu istiyor,ülke bunu istiyor.Tekrar tekrar anlatıp soruyorum anladınız mı? diye baÅŸlarını sallıyorlar.Okula gelirken kocaman çantalar taşıyorlar.İçlerinde kitaplar,sayfaları kıvrılmış defterler,renkli kalemler birde evden taşıdıkları acılar var.En ağırıda bu olsa gerek, omuzları acıyor yürekleri acıyor.Evden çıkarken kavga eden bir anne -baba bıraktılar. Kapı çalındığında hemen açma alacaklılar olabilir diye tembihliler.Sarı taksileri sevmiyorlar çünkü içlerinden hep icra memurları çıkıyor.Belkide babaları akÅŸamları içip geldiÄŸinde kızmasın diye erkenden yatıyorlar.Bazıları ÅŸiddeti yaÅŸamın bir parçası zanneder olmuÅŸ.BaÅŸlarına dokunmak istediÄŸinizde tepki veriyorlar korkarak…Kiminin nüfus cüzdanında anne ve baba hanesi boÅŸ ve evimiz dedikleri yerler iki göz oda derme çatma bir mutfaktan ibaret…Televizyonu çok seviyorlar onlara kendi gerçeklerini unutturduÄŸu için…Hava almayan dar sokaklarda çift kale maç en büyük eÄŸlenceleri… Tam alıştık mahalleye derken bir kaç eÅŸyayı yükleyip traktör kasasına sessizce ayrılıyorlar…

Bir varmış bir yokmuÅŸ…
0 votes, 0.00 avg. rating (0% score)

Son Yorum

  1. Fatih Çapraz

    Hayata 1-o maÄŸlup baÅŸlayıp sonuçta galip gelmek … Tüm imkansızlıkların içinde hayata tutunabilmek ve küçücükken olgunlaÅŸabilmek… Belki varlık içinde yüzüp sahip olduklarıyla yetinmeyi bilmeyen mutsuz insanlardan daha ÅŸanslılar…

Bir yanıt bırak

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.