Tüm bu kargaşanın ortasında düğün tarihi alınır.Davetiyenin ve gelinliğin seçimi kız tarafı için pek mühümdir.Nede olsa bir kez evlenilir.Düğün salonun ayarlanmasında erkek tarafı tammamen duygusal!! davranmayı seçer.Birde saç kısmı vardır kuaförler iki tel tokayla yaptıkları saç için dünyanın parasını isterler.Düğüne çağrılacakları belirlemek (salon darsa) eziyete dönüşür.Çağırsan  bir türlü çağırmasan bir türlü…Görümce,elti, baldız,kayınço gibi bir sürü akrabalık terimleri çıkar karşınıza.Kuşkusuz iki tarafda iyi niyetlidir amma velakin sorun dışa vurumdadırBirinci derecedeki yakınların kıyafet seçimi memleket meselesine dönüştürülsede pişti olmakdan kurtulamazlar. Elinde avucunda ne varsa bu süreçte harcanır.Düğün günü geldiğinde aksilikler bi türlü bitmez.En uzaktaki unuttuğunuz akrabanız çıkıp gelir.Düğün gecesi herkez savaştan  çıkmış gibi yorgundur.Ama yinede ele güne karşı dik bir duruş sergilenir.Orkestra  uçuşan paraları gördükçe bütün havaları sıralar.Takı merasimi genelde hayal kırıklığıyla sonlanır.Düğün biterken ayaklar şişmiş,saç baş dağılmışdır.Hele bazı densiz konukların salondan ayrılırken (Gelinlik de pek ucuz duruyordu,pastada bayat mıydı neydi,kayınvalde damadı istememiş ) yaptıkları yorumlar olan bitenin üstüne tuz biber olur…

DEVAM EDECEK…