“NE İÇİN YAÅžIYORUM” diye sorardım kendime sık sık.Birçok insan da sormuÅŸtur sanırım bu soruyu kendine, kendiyle kaldığı anlarda.
Kimisi doktordur; yaÅŸatmak için yaÅŸar.Kimisi öğretmen; öğretmek için…Kimi der ki “Hayat bir sınav.Ä°yi not almak için yaşıyorum.”Kimi ” Amaaaan ne bileyim iÅŸte, yuvarlanıp gidiyoruz.”
Kimisi asgari ücretle çalışıp eve üç kuruÅŸ götürmek için…
Bazıları daha felsefi yaklaşır olaya ” YaÅŸamak için aldığım her nefes, ömrümden giden bir nefestir.” der.Yani ömür tüketir.
Ben artık sormuyorum kendime ne için yaÅŸadığımı.Çünkü biliyorum…
Ben her gece çocuÄŸumun kokusuyla uyumak için , sabah uyandığımda beni görünce küçük ve ÅŸirin yüzündeki tebessümü görmek için, minicik kalbinden gelen o kocaman ” ANNE” sözcüğünü duymak için yaşıyorum.
Ben artık biliyorum. Ya siz??