Ne çabuk unuttuk ÇOCUKLUÄžUMUZU …Annemiz oyunun en güzel yerinde çağırdığında ne olur anne biraz DAHA diyerek az mı yalvardık .Öğretmenimizin gelemiyeceÄŸini öğrendiÄŸimiz hep bir ağızdan OLEY mi demedik.Televizyonun içindeki adamı merak edip TORNAVÄ°DAYLA  gizli giriÅŸimlerde mi bulunmadık.Saklambaç oynarken saklandığımız YERDE uyuyup mu kalmadık.Sakız yutmanın çiÄŸnemekten daha ZEVKLÄ° olduÄŸunu keÅŸfettiÄŸimizde kaç yaşındaydık.Burnumuz aktığında imdadımıza tişörtümüzün KOLU yetiÅŸmedi mi.KomÅŸunun bahçesindeki erik, pazardakinden daha TATLI  gelmedi mi?Bayramlarda elini öptüğümüz akrabamız harçlık verdiÄŸinde onu daha ÇOK sevmedik mi?Anlatılan her masalı GERÇEK sanmadık mı?Yere düşen ÅŸekeri ÜFLEYÄ°P de yemedik mi?VE Büyüdük adam olduk, mesleÄŸimiz oldu.Evimiz, arabamız oldu.Faturalar, bankalar hayatımızın gerçeÄŸi oldu.Suratımız asıldı.Saflığımızı kaybettik.
Sanki sen hiç çocuk olmadın! Anne & Babalar
Denyas Adige
3778 
2 Yorum
Çocukken büyüyelim diye yanıp tutuşurduk. Şimdi büyüdük çocukluğumuza geri dönelim istiyoruz.
Umarım çocuklarımız; bizim gibi büyüdüklerinde, geçirdikleri güzel çocukluk hatıralarına sahip olurlar.
hepimiz çocuk olduk ama çocuklarımızla bir ÅŸeyler paylaşırken acaba onların çocuk olduÄŸunu düşünerek kaç kez onlara gülümsedik…onun yerine sonradan piÅŸman olacaklarımızı söylemek ya da yapmak daha kolay gelmedi mi?günlük hayatta da hep yaÅŸantımızı planlamakla uÄŸraÅŸtık ve yorduk kendimizi.oluruna bırakamadık yada oluru bizi bıraktı…her ÅŸeye herkese ve hayatın tüm tersliklerine inat 🙂