Ne çabuk unuttuk ÇOCUKLUĞUMUZU …Annemiz oyunun en güzel yerinde çağırdığında ne olur anne biraz DAHA diyerek az mı yalvardık .Öğretmenimizin gelemiyeceğini öğrendiğimiz hep bir ağızdan OLEY mi demedik.Televizyonun içindeki adamı merak edip TORNAVİDAYLA gizli girişimlerde mi bulunmadık.Saklambaç oynarken saklandığımız YERDE uyuyup mu kalmadık.Sakız yutmanın çiğnemekten daha ZEVKLİ olduğunu keşfettiğimizde kaç yaşındaydık.Burnumuz aktığında imdadımıza tişörtümüzün KOLU yetişmedi mi.Komşunun bahçesindeki erik, pazardakinden daha TATLI gelmedi mi?Bayramlarda elini öptüğümüz akrabamız harçlık verdiğinde onu daha ÇOK sevmedik mi?Anlatılan her masalı GERÇEK sanmadık mı?Yere düşen şekeri ÜFLEYİP de yemedik mi?VE Büyüdük adam olduk, mesleğimiz oldu.Evimiz, arabamız oldu.Faturalar, bankalar hayatımızın gerçeği oldu.Suratımız asıldı.Saflığımızı kaybettik.
30Aralık
Sanki sen hiç çocuk olmadın!
Yorumlar
rana
Çocukken büyüyelim diye yanıp tutuşurduk. Şimdi büyüdük çocukluğumuza geri dönelim istiyoruz.
Umarım çocuklarımız; bizim gibi büyüdüklerinde, geçirdikleri güzel çocukluk hatıralarına sahip olurlar.
BURCU
hepimiz çocuk olduk ama çocuklarımızla bir şeyler paylaşırken acaba onların çocuk olduğunu düşünerek kaç kez onlara gülümsedik…onun yerine sonradan pişman olacaklarımızı söylemek ya da yapmak daha kolay gelmedi mi?günlük hayatta da hep yaşantımızı planlamakla uğraştık ve yorduk kendimizi.oluruna bırakamadık yada oluru bizi bıraktı…her şeye herkese ve hayatın tüm tersliklerine inat 🙂