Bir izdivaç masalı…

İtiraf ediyorum…( annemin zoruyla) son günlerde evlendirme programlarını izliyorum. ilk başlarda tam bir ızdıraptı sonra sonra traji komik bir duruma dönüştü.Kısaca ironikleşti.İş dönüşü annemle televizyonun karşısına kuruluyoruz köpüklü kahvede bize eşlik ediyor.katılımcılar ilk çıktıklarında pek bi çekingen dursalarda üç gün içinde ısınıveriyorlar.Sanırsın ki komşunun gününe gelmişler.Beklentiler yüksek altın isteyende var yazlık kışlık isteyende…Üç dört kez evlenip hala 18lik kızı gibi beyaz atlısını arayanlarda.Geçmişi temize çekmek niyetiyle gelmişler programa…Ve hepside” çocukları ” boşandıkları eşlere bırakmışlar.Yeni yaşamda ne acıdır ki çocuklara yer yok.İşte bu durum çok trajik… Birbirlerine sordukları ilk soru çok anlamlı!Burcunuz ne?Mazallah yükselen falan uymazsa arıza çıkar sonra…Bir ara duygusala bağlanıp gözyaşı sel olurken sunucu ablanın talimatıyla anında” eller havaya” moduna geçiliyor.Her kanalda bir şube açmışlar.Anlıyacağınız birileri ağlarken birileri köşeyi dönüyor…Bu durum tam bir sömürü… İçim acıyor.Tüm bunlar yurdum insanına reva mı?