Bir varmış bir yokmuş… Öğretmenler

Ödevlerini yapmadıklarında ,söz dinlemeyip kurallara uymadıklarında kızıyorum onlara… Bu dersleri öğrenmeleri gerekli müfredat bunu istiyor,ülke bunu istiyor.Tekrar tekrar anlatıp soruyorum anladınız mı? diye başlarını sallıyorlar.Okula gelirken kocaman çantalar taşıyorlar.İçlerinde kitaplar,sayfaları kıvrılmış defterler,renkli kalemler birde evden taşıdıkları acılar var.En ağırıda bu olsa gerek, omuzları acıyor yürekleri acıyor.Evden çıkarken kavga eden bir anne -baba bıraktılar. Kapı çalındığında hemen açma alacaklılar olabilir diye tembihliler.Sarı taksileri sevmiyorlar çünkü içlerinden hep icra memurları çıkıyor.Belkide babaları akşamları içip geldiğinde kızmasın diye erkenden yatıyorlar.Bazıları şiddeti yaşamın bir parçası zanneder olmuş.Başlarına dokunmak istediğinizde tepki veriyorlar korkarak…Kiminin nüfus cüzdanında anne ve baba hanesi boş ve evimiz dedikleri yerler iki göz oda derme çatma bir mutfaktan ibaret…Televizyonu çok seviyorlar onlara kendi gerçeklerini unutturduğu için…Hava almayan dar sokaklarda çift kale maç en büyük eğlenceleri… Tam alıştık mahalleye derken bir kaç eşyayı yükleyip traktör kasasına sessizce ayrılıyorlar…

Bir varmış bir yokmuş…
0 votes, 0.00 avg. rating (0% score)

Son Yorum

  1. Fatih Çapraz

    Hayata 1-o mağlup başlayıp sonuçta galip gelmek … Tüm imkansızlıkların içinde hayata tutunabilmek ve küçücükken olgunlaşabilmek… Belki varlık içinde yüzüp sahip olduklarıyla yetinmeyi bilmeyen mutsuz insanlardan daha şanslılar…

Bir yanıt bırak

*

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.