Bugün mutlu olalım.Birbirimizi sevelim sevilelim gibi- pozitif-cümleler yazmak gelmiyor içimden aynı yollarda yürüyüp aynı havayı solusak da yüreğimizi saklıyoruz dar kalıplarda. hesap kitap yapıyoruz haklıyım demek için. Kırıp döküyoruz camdan kalpleri.Sulara taş atmak yormuyor elimizi . Ben olmanın egosuyla yanıp tutuşuyor ruhumuz. Oyunculuğumuz tam anlamıyla OSKARLIK…Sevdiklerimiz ve sevmediklerimiz diyerek ikiye bölüyoruz dünyayı, konuşurken pek bir dürüstüz, pek bir inceyiz , kül bırakmıyoruz mangalda.Ama ya gerçekler silin boyanızı bakamıyorum yüzünüze… Çok uzaklarda ıssız bir ada varsa talibim arkadaşlar hatta yanıma 3 eşya alma teklifini bile geri çeviriyorum o kadar bıkmışım o kadar ümidimi kesmişim insanlardan…
Toplu yaşamak, bir gruba üye olmak zor zanaat! İnsan bazen yanlızlık arıyor. Herkesi mutlu edebilmek imkansız desem yalan olmaz. Hele bir de orta yolu bulabilmek… Arkadaşımız için kendi isteklerimizden vazgeçebilmek… Sözleyecek sözü olupta susabilmek… Karşındakini kırmamak için laflarını birer birer yutabilmek… Yutkunduğunda boğazına dizilenleri rahatca haykırabileceğin bir ıssız ada aramak… Gerçekten zor zanaat!
bence yalnız kalmak için adaya gitmeye gerek yok.
bence de ben olsaydım yalnız kalmak için adaya gitmezdim. canım arkadaşım kadere katılıyorum…
Sylemek istediklerini o kadar iyi anlıyorum ki …Bazen gerçekten de insanlar bize o ıssız adayı aratıyor.Ama ben sana senin cümlelerinle teselli vermek isterim.
” İnsanların ne dediği veya ne düşündüğü çok önemli değil.Önemli olan sensin.Kendine değer ver; çünkü önünde zaten zor bir hayat var.”
3 şeyden 1. benim de; 2.-3. kim?