Yukaradaki başlığı görüpte bu konuda uzman olduğumu falan sanmayın.Sadece  gözlemlerimi sizinle paylaşmak istiyorum.Ergenlik  ”içi seni dışı beni yakar”misali zor bir süreçtir.Ergenuslar beşinci sınıftan itibaren bu döneme girerler.Ama ne giriş.İlk etapta bir efelenme başlar.Odasına kapanıp saatlerce dışarı çıkmadığında sanırsınız ki Aynştayn oldu.O ise hayaller dünyasında yüzmektedir.Sivilceli yüzü ve bariton sesiyle gözümüze uzaylı gibi görünür.Onun gözünde KANKİSİ sizden daha bilgilidir.Uzun telofon görüşmeleri yapmaktan zevk alırlar.Günlük tutmak gibi bir alışkanlık başlatırlar.(kendi aralarında geliştirdikleri Türkçeyi ağlatan bir dilleri vardır).Ne kadar derine saklasalarda anneler her zaman bulup okurlar.Dünyanın en güzel aktivitelerini önlerine yığsanızda bir süre sonra”canım sıkılıyo ya!”diyerek sizi çileden çıkrırlar.Sigara içme denemeleri bu yaşlarda başlar ve genellikle komşuların itfaiyeyi çağırmasıyla son bulur.Hergün ayna karşısında başlarına döktükleri bir kavanoz jöleyle harikalar yarattıklarını sanırlar.Tek başlarına sümsük sümsük dururken arkadaş grubu içinde ASLAN kesilirler.”MARKA olsunda ne olursa olsun”mantığıyla aile bütçesini çökertirler.Ailede anneler örtücü ve kapatıcı görevi üstlendiklerinden olan biteni BABALAR en son duyarlar.VE SİZLER ben böyle bir ergenlik yaşamadım,yaşatmadım desenizde içinde bulunduğunuz durumu, çevreye verdiğiniz zararı kestiremezsiniz..Tabii tüm bunlar çocuğun bulunduğu sosyall ve ekonomik duruma göre değişkenlik göstersede anne ve babaların saçları bu dönemde dökülmeye diş etleri çekilmeye başlar.Bu işin sonu ne derseniz   geçici bir durum olduğunu hep aklımızda tutmalı sabırlı ve istikrarlı davranmalı, affetmeyi, kendimizle alay etmeyi, üretmeyi ve çocuklarımızı koşulsuz kucaklamayı bilmeliyiz…(DENEMEKTE FAYDA VAR)