Bir çocuk varmış.Bir de annesi…
Annesi çocuğa sevgi yerine hep test kitabı verirmiş.” Hadi bakayım ,göreyim seni” der. “çalış “der, “çöz” dermiş
Sokağa çıkmak istermiş çocuk,bisiklete benmek, top oynamak…” Aman evladım sık dişini, az kaldı” dermiş annesi
Bir masal kitabı okumaya kalksa” Bırak onu da test çöz” dermiş
Gerçi annesi ona “Kazanamazsan canın sağolsun, o kadar da önemli değil.” der hemen arkasından da “Bak, senin için elimizden geleni yapıyoruz.Artık gerisi sana kalmış.” demeden edemezmiş.
Şimdi okulda ,birazdan matematik öğretmeni eve gelecek,sonra dersane…
Ve bu çocuk şimdi şöyle söylüyor:
“Abiler ,ablalar! Size bir sır vereyim mi? Artık kendimi at gibi hissediyorum.Hissediyorum değil, ben artık basbayağı bir atım:
Dıgı dıg, dıgı dıg,dıgı dıg…
sokakta oynamanın tadını çok iyi bilirim amma velakin çocuk senin olunca bütün ezberler bozulup yerini kaygılara bırakıyor…
Onbeş tatil öncesi bütün velilerin okuması gereken bir yazı olmuş. Teşekkürler
anne babalar kendilerinde olmayan her güzel şeyi çocukları için istiyor.
bazen onları istemedikleri şeylere zorlasalarda…